جواد اوجی، بانی وضع موجود در این دولت چه میکند؟

بیش از یک ماه است که نه فقط شهروندان، بلکه خود دولت مسعود پزشکیان هم گرفتار مشکل ناترازی انرژی به ویژه در حوزه تولید برق است، اما تاکنون هیچ کس سراغی از باعث و بانی این وضعیت که در یک گوشه همین دولت در آرامش روزگار سپری می کند، نگرفته است. بلکه حتی شنیده شده او منتظر است تا زمستان سخت امسال دولت مسعود را به سقوط کشیده و بار دیگر در کنار رئیس دولت سایه به آفتاب نقل مکان کند.


در تمام این یک ماه از نمایندگان مجلس تا سیاسیون درباره ناترازیها و مشکلات تامین برق مردمی که در خاموشی‌ها با گرفتاری روبه رو شدند، حرف زدند. اما صدا از اوجی درنیامده است. کسی که در دولت قبل مسئول وزارت نفت بود و امروز در سازمان انرژی اتمی فعالیت می کند.

سئوال این است که چرا مسئولان تراز اول دولت نسبت به این وضعیت سکوت کردند؟ تصمیم به انتقال جواد اوجی از وزارت نفت به یک سازمان مهم در زیرمجموعه دولت، طبیعتا با تصمیم معاونت امور اداری و استخدامی گرفته نشده، بلکه در سطح اول دولت میان رئیس جمهور و معاون اول اتخاذ شده است.

بگذریم از اینکه وزیر نفت اصولگرایان و نزدیک به سعید جلیلی آنقدر «بی اصول» بود که شخصا حاضر شد از یک وزارتخانه مهم در دولت رییسی به سطح دوم یک سازمان در دولت مسعود پزشکیان نقل مکان کند، اما مساله اینجاست که با چه انگیزه‌ای تصمیم گرفته شد تا اوجی در دولت حفظ شود؟ کسی که عملکرد او در وزارت نفت باعث شد تا امروز خانه‌های مردم بدون برق بماند؟ در حالی که تمام مجموعه دولت و حتی حامیان رئیس‌جمهور زیر فشار افکار عمومی قرار بگیرند؟

مردم سوال می‌کنند اگر این حرفها درست است پس اوجی در دولت چه میکند؟ آیا دولت در تمام این یک ماه به سراغ او رفته تا دستکم از او یک سئوال ساده بپرسد که «با کدام انگیزه ذخائر گازوئیلی که باید به نیروگاه ها فرستاده میشد از کشور خارج کردید؟» چطور شد که یکباره تصمیم گرفتید گازوئیلی که نیروگاه های ما به آن نیاز داشت را حتی به جای فروش در داخل کشور، به اسم صادرات از کشور خارج کنید؟

وقتی یکی از نمایندگان مجلس نزدیک به تیم جلیلی در اظهارنظری می گوید: «کمبود انرژی برق و گاز در زمستان در نتیجه کم کاری دولت پزشکیان رقم خورده است.» چرا از دولت یک نفر سراغ متهم اصلی این وضعیت نرفته است؟ آیا می‌باید باور کنیم که از سر اتفاق و بدون هیچ برنامه‌ای ناگهان تصمیم گرفته شد گازوئیل‌هایی که نیروگاه‌ها به آن نیاز داشتند را به خارج بفرستند؟ چه کسی دقیقا چنین تصمیمی را گرفت؟ صادرکننده محترم کیست؟ آیا پس از سلطان سکه و قیر و ارز،چشممان باید به دنبال سلطان گازوئیل باشد؟

مهم نیست که از همان ابتدا این مساله مطرح شده بود که آقای عارف نقش اصلی در جا به جایی اوجی از وزارت نفت به بخشی دیگری از دولت داشته است، اما جا دارد از آنها پرسید آیا تعریف وفاق در نگاه معاون اول دولت این است که مردم و کل دولت تحت فشار قرار بگیرند، اما آدرس دقیق بانی وضع موجود محفوظ بماند؟

آیا به همین سرعت حضور کسانی چون اوجی در جلسات دولت سایه را فراموش کردید؟ خواسته مردم این نیست که با روش همان دولت قبل دست به خالص‌سازی بزنید، اما دستکم وقتی کسی چون محسن منصوری در صداوسیما ظاهر می شود و می گوید: «خاموشی‌های اخیر نتیجه غفلت مدیریتی دولت فعلی در ذخیره سازی سوخت بود» به فکرتان خطور نکرد که باید مردم را محرم دانسته و آدرس دقیق بانی وضع موجود را معرفی کنید؟》

انتهای پیام