شرمندگی‌های مکرر نظام در حوزه نفت و گاز

به گزارش خبرنگار نفت‌خبر؛ در دنیای سیاست، گاهی کسانی که رأی نمی‌آورند، به جای آنکه صحنه را ترک کنند، برای خودشان بازی جدید طراحی می‌کنند. نمونه‌اش خانم قیصری، نماینده‌ای که نتوانست به کمیسیون انرژی راه پیدا کند، اما برای جبران این ناکامی، دست به یک ابتکار جالب زد و «کمیسیون تک نفره نظارت بر نفت و گاز» را راه انداخت! لابد تصور کرده که این‌گونه می‌تواند در مسائل کلان صنعت نفت و انرژی تأثیرگذار باشد. حالا اینکه این کمیسیون دقیقاً چه وظایفی دارد و چقدر قدرت اجرایی خواهد داشت، خود معمایی است که باید متخصصان علم سیاست و طنز آن را تحلیل کنند!

اما از این شوخی‌ها که بگذریم، یک مسئله جدی‌تر مطرح است: شرمندگی‌های مکرر نظام در حوزه نفت و گاز. ماجرای گلایه‌های پتروشیمی‌ها به تعلل وزارت نفت در سرمایه‌گذاری بالادستی به گوش همه رسیده است. سرمایه‌گذاری ۸ میلیارد دلاری که به گفته مسئولان، کلید تأمین پایدار خوراک پتروشیمی‌هاست، هنوز بلاتکلیف مانده است. رهبر انقلاب در واکنش به این موضوع حتی فرمودند: «من شرمنده شدم.» اما مشکل اینجاست که بعد از گذشت یک ماه، هیچ اتفاقی نیفتاده و وزارت نفت همچنان در حالت تعلل باقی مانده است.

اینجا یک نکته دیگر هم وجود دارد؛ وزارت نفت متهم است که روند صدور مجوزها را بیش از حد طولانی کرده است. معاون وزیر نفت خودش اعلام کرده که این فرآیند ۴۷ ماه طول می‌کشد. این یعنی اگر همین روند ادامه داشته باشد، تا پایان دولت چهاردهم، اعطای مجوز طول می کشد! اما واقعیت این است که اصلاح این ساختار، کار یک‌شبه نیست. این وضعیت نتیجه میراثی است که از گذشته در صنعت نفت باقی مانده و نیاز به اصلاحات اساسی دارد.

اما از این که بگذریم، نگاهی بیندازیم به یکی از بازیگران اصلی این ماجرا، یعنی احمد مهدوی ابهری، دبیر کل انجمن کارفرمائی صنایع پتروشیمی ایران، کسی که در حضور رهبر انقلاب از مشکلات پتروشیمی‌ها گلایه کرد و از ورود ارز پتروشیمی‌ها به بازار سخن گفت. همان روزها مدعی بود که پتروشیمی‌ها سالیانه ۹ تا ۱۰ میلیارد دلار ارز وارد کشور می‌کنند. بنابر آنچه او ادعا کرد هفته‌ای ۲۲۵ میلیون دلار به بازار می‌آید. اما حالا گزارش دیوان محاسبات نشان داده که در واقع پتروشیمی‌ها ارز وارد کشور نمی‌کنند و همین موضوع یکی از دلایل بحران ارزی است! به زبان ساده، ماجرا این است: پتروشیمی‌ها نه‌تنها ارز را وارد کشور نکردند، بلکه نقش مهمی در تلاطم بازار ارز و افزایش قیمت آن داشتند.

حالا سوال اینجاست: آیا آقای مهدوی و سایر مدافعان پتروشیمی‌ها که با افتخار از ورود ارز به کشور صحبت می‌کردند، حاضرند توضیح بدهند که چرا گزارش دیوان محاسبات خلاف ادعای آن‌ها را ثابت کرده است؟ آیا این تلاطم ارزی و فشار اقتصادی که به مردم وارد شده، خودش یک شرمندگی تازه برای مسئولین نیست؟

نفت و پتروشیمی همیشه برای ایران یک نقطه قدرت بوده‌اند، اما وقتی مدیریت آن‌ها به جایی می‌رسد که نه سرمایه‌گذاری انجام می‌شود، نه ارز برمی‌گردد، و در نهایت هم فقط شرمندگی تولید می‌شود، باید فهمید که یک جای کار ایراد دارد. حالا شاید وقت آن رسیده که به‌جای تشکیل کمیسیون‌های یک‌نفره، مشکلات واقعی را حل کنیم!

انتهای  پیام/