بازار نفت در تقاطع سیاست، دیپلماسی و تهدید

تحولات اخیر بازار نفت، چهره‌ای چندلایه از تأثیرات سیاست خارجی، مناسبات تجاری و تهدیدات منطقه‌ای را نمایان کرده است. توافق تجاری اخیر آمریکا و اتحادیه اروپا که به‌نوعی مانع شکل‌گیری یک جنگ تعرفه‌ای تمام‌عیار شد، از یک سو ثبات روانی به بازارها تزریق کرده و از سوی دیگر، وعده خرید ۷۵۰ میلیارد دلاری انرژی از آمریکا را به میان آورده است؛ تعهدی که در صورت تحقق، می‌تواند ساختار صادرات انرژی جهان را دگرگون کند. همچنین در توافق جدید آمریکا و اتحادیه اروپا که روز یکشنبه نهایی شد، تعرفه واردات کالاهای اروپایی ۱۵ درصد تعیین شد.

همزمان، از شرق آسیا سیگنال‌های تداوم آتش‌بس تعرفه‌ای میان چین و آمریکا دریافت می‌شود. این امر، به خصوص در آستانه مذاکرات استکهلم و مهلت ۱۲ اوت، نقش یک ضرب‌آهنگ تنفسی برای بازارهای جهانی را دارد؛ به‌ویژه برای نفت، که هم با جو روانی بازارها گره خورده و هم با زنجیره‌های تولید جهانی.

اما بازار تنها به سیاست‌های واشنگتن و بروکسل چشم ندوخته است. از طرف دیگر، عوامل ضدافزایشی نیز کم نیستند: افزایش ارزش دلار، که واردات را برای دیگر کشورها گران‌تر می‌کند، و کاهش واردات نفت هند به‌عنوان یکی از مصرف‌کنندگان عمده، نشانه‌هایی از ضعف تقاضا در افق نزدیک هستند.

در جبهه عرضه، سکوت اوپک‌پلاس یک پیام ضمنی دارد: ادامه ثبات و مدیریت محتاطانه بازار. بازگرداندن کامل ۲.۲ میلیون بشکه کاهش داوطلبانه تا پایان سپتامبر، اگرچه به معنای افزایش عرضه است، اما چون از قبل اعلام‌شده و تدریجی است، تهدیدی برای قیمت‌ها نیست، بلکه نشانه‌ای از تداوم کنترل بازار است.

در این میان، بازگشت احتمالی ونزوئلا به صحنه صادرات نفت، در صورت صدور مجوزهای لازم از سوی آمریکا، می‌تواند یک متغیر کلیدی در نیمه دوم سال باشد؛ به‌ویژه در بازارهای آمریکای لاتین و آسیا.

و بالاخره، سایه‌ای امنیتی از خاورمیانه: تهدید صریح حوثی‌ها علیه کشتی‌هایی که با بنادر اسرائیلی همکاری دارند، هشدار یک بحران منطقه‌ای جدید است. چنین تهدیداتی اگر وارد فاز عملی شوند، می‌توانند قیمت نفت را به‌سرعت به سطوح بالاتر پرتاب کنند، مخصوصاً در فضای شکننده کنونی.

بازار نفت، در حال حاضر، در وضعیتی میان امیدهای دیپلماتیک و تهدیدات ژئوپلیتیک قرار دارد. رشد قیمت فعلی، نه یک روند بلکه یک توازن متزلزل است؛ توازنی که با یک لغزش در مذاکرات تجاری یا یک موشک در دریای سرخ، می‌تواند به‌کلی به هم بخورد.

انتهای پیام