ادغام، پتروشیمی و گذار به پایداری

. در حالی که ارزش معاملات جهانی نفت و گاز در سه‌ماهه سوم ۲۰۲۴ با ۴ درصد کاهش به ۴۲ میلیارد دلار رسید، این شرکت‌ها با تمرکز بر پتروشیمی، فناوری‌های کم‌کربن و ادغام‌های هوشمند در برابر نوسانات قیمت نفت و فشارهای زیست‌محیطی (ESG) ایستادگی می‌کنند. این گزارش شما را به سفری در دل استراتژی‌های این غول‌ها دعوت می‌کند تا ببینید چگونه با ترکیب ادغام‌های بزرگ، نوآوری‌های پتروشیمی و گام‌های محتاطانه به سوی انرژی پاک، آینده انرژی را شکل می‌دهند.
ادغام و کسب‌وکار؛ ستون قدرت در ۲۰۲۵
ادغام و کسب‌وکار (M&A) در سال ۲۰۲۵ همچنان محور اصلی استراتژی غول‌های نفتی برای تقویت زنجیره ارزش و افزایش صرفه‌جویی در مقیاس است. این معاملات به شرکت‌ها امکان می‌دهد تا به منابع استراتژیک دسترسی پیدا کنند و موقعیت خود را در بازارهای کلیدی تحکیم کنند.
در سال ۲۰۲۴ اکسون‌موبیل با تکمیل خرید ۵۹.۵ میلیارد دلاری پایونیر نچرال ریسورسز، تولید خود در حوزه پرمیان را دو برابر کرد و به بزرگ‌ترین بازیگر این منطقه تبدیل شد. شورون نیز با نهایی‌سازی خرید ۵۳ میلیارد دلاری هس در اواخر ۲۰۲۴، دسترسی خود به میدان استابروئک گویانا را گسترش داد، هرچند با چالش‌های حقوقی از سوی اکسون‌موبیل بر سر حق اولویت خرید سهام هس در این میدان مواجه شد. در سال ۲۰۲۵ شورون از این دارایی‌ها برای افزایش تولید نفت خام به میزان ۳ درصد نسبت به سال قبل بهره برده است. توتال‌انرژی نیز با گسترش مشارکت‌های مشترک مانند پروژه پتروشیمی SATORP با آرامکو در عربستان و سرمایه‌گذاری در تأسیسات پتروشیمی سنگاپور، زنجیره ارزش پایین‌دستی خود را تقویت کرده است. پیش‌بینی می‌شود در سال ۲۰۲۵، ادغام‌های بیشتری در حوزه‌های پرمیان و آفریقای غربی انجام شود، زیرا شرکت‌ها به دنبال کاهش هزینه‌های تولید هستند.
پتروشیمی: موتور رشد در بازاری رقابتی
با نوسانات قیمت نفت که در سه‌ماهه اول ۲۰۲۵ به طور متوسط ۷۸ دلار در هر بشکه بود، غول‌های نفتی تمرکز خود را بر محصولات پتروشیمیایی با ارزش افزوده بالا مانند پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن افزایش داده‌اند. این محصولات با تقاضای سالانه حدودا ۴ درصدی در آسیا موتور رشد این شرکت‌ها هستند اما مازاد عرضه جهانی به‌ویژه از سوی تولیدکنندگان خاورمیانه و چین، حاشیه سود را تحت فشار قرار داده است.
شل با مجتمع پتروشیمی پنسیلوانیا، که در سال ۲۰۲۵ به ظرفیت کامل تولید ۱.۶ میلیون تن پلی‌اتیلن در سال رسیده، از تقاضای داخلی آمریکا بهره می‌برد، اما با رقابت تولیدکنندگان خاورمیانه‌ای مواجه است. اکسون‌موبیل با توسعه تأسیسات پتروشیمی در چین و خلیج مکزیک، تولید خود را در سال ۲۰۲۵ به میزان ۷ درصد افزایش داده است. توتال‌انرژی نیز با پروژه آمیرال در عربستان و ارتقای تأسیسات در سنگاپور و بلژیک، بر تولید محصولات تخصصی با حاشیه سود بالاتر تمرکز کرده است. این شرکت در سال ۲۰۲۵ اعلام کرد که ۱۵ درصد از بودجه سرمایه‌ای خود را به پتروشیمی اختصاص می‌دهد.
گذار به انرژی پاک؛ گام‌های محتاطانه در سایه سوخت‌های فسیلی
فشارهای ESG و تعهدات جهانی برای کاهش انتشار کربن، غول‌های نفتی را به سرمایه‌گذاری در فناوری‌های کم‌کربن و انرژی‌های تجدیدپذیر سوق داده است. با این حال، در سال ۲۰۲۵، تنها ۱۲ درصد از بودجه سرمایه‌ای این شرکت‌ها به انرژی‌های پاک اختصاص یافته، در حالی که سوخت‌های فسیلی همچنان ۷۰ درصد درآمد آن‌ها را تأمین می‌کنند.
توتال‌انرژی با پروژه‌های خورشیدی در قطر و هیدروژن سبز در اروپا، ۲۰ درصد از ظرفیت تولید انرژی تجدیدپذیر خود را در سال ۲۰۲۵ افزایش داده است. شل با سرمایه‌گذاری ۲ میلیارد دلاری در سوخت‌های زیستی و زیرساخت‌های شارژ خودروهای برقی، به هدف "Net Zero by 2050" نزدیک‌تر شده است. شورون، که همچنان بر نفت و گاز متمرکز است، در سال ۲۰۲۵ بودجه فناوری‌های جذب کربن (CCS) خود را ۱۰ درصد افزایش داده، اما این فناوری عمدتاً برای کاهش ردپای کربن عملیات سوخت فسیلی استفاده می‌شود، نه گذار کامل به انرژی پاک.
چالش‌ها و ریسک‌ها
نوسانات قیمت نفت که در سال ۲۰۲۵ تحت تأثیر تنش‌های ژئوپلیتیکی و کاهش تقاضای جهانی به دلیل رشد انرژی‌های تجدیدپذیر قرار دارد، تصمیم‌گیری برای سرمایه‌گذاری در سوخت‌های فسیلی را پیچیده کرده است. قیمت‌های نسبتاً بالای نفت انگیزه‌ای برای ادامه تولید بالادستی ایجاد کرده، اما فشارهای ESG از سوی سرمایه‌گذاران، شرکت‌ها را به سمت فناوری‌های پرهزینه مانند CCS سوق داده است. در بخش پتروشیمی، رقابت با تولیدکنندگان خاورمیانه و چین، که هزینه‌های تولید پایین‌تری دارند، حاشیه سود را تا ۸ درصد کاهش داده است. شرکت‌های کوچک‌تر نیز با نوآوری‌های سریع، چالش‌هایی برای غول‌های نفتی ایجاد می‌کنند.
چشم‌انداز ۲۰۲۵ و فراتر از آن
در سال ۲۰۲۵ انتظار می‌رود ادغام‌ها در حوزه‌های پرمیان و آفریقای غربی ادامه یابد، با تمرکز بر کاهش هزینه‌های تولید و افزایش بهره‌وری. در بخش پتروشیمی، شرکت‌ها با سرمایه‌گذاری در محصولات تخصصی و بازارهای آسیایی، به دنبال حفظ سودآوری در برابر مازاد عرضه هستند. سرمایه‌گذاری در فناوری‌های کم‌کربن، به‌ویژه هیدروژن و CCS، با افزایش ۱۵ درصدی بودجه نسبت به ۲۰۲۴، شتاب گرفته است. غول‌های نفتی که بتوانند بین حفظ مزیت‌های سنتی و نوآوری‌های پایدار تعادل برقرار کنند، در سال ۲۰۲۵ و دهه آینده پیشتاز خواهند بود، در حالی که صنعت انرژی به سوی آینده‌ای پایدارتر حرکت می‌کند.

انتهای پیام